Suplement
do rocznicowych wspomnień SKT UŁ W Siną Dal.
Nasilenie kontaktów koleżeńskich przed spotkaniem sulejowskim umożliwiło wyjaśnienie klilku nieznanych kart z historii naszego Klubu ,ale i także wzbudziło nowe wątpliwości i pytania .Oto niektóre z nich :
1.Symbolami wieloletniego trwania Klubu były : hymn i logo .Okazuje się teraz ,że hymn ma kilka wersji – warto więc wyjaśnić jak i kiedy dochodziło do zmian w tekście ,bo na szczęście melodia przetrwała w swej pierwotnej wersji . Logo splatające nazwę SKT i UŁ pojawiło się najpierw na „firmowych” pismach i plakatach ,potem na metalowym znaczku – to jeszcze w latach w latach 1965-1966 ,wreszcie na koszulkach z dodatkiem „stopek wędrowca” -komu ten fajny pomysł można przypisać i od kiedy ?
2. Próżnia organizacyjna przed powstaniem naszego Klubu nie była taka całkowita – przed r.1965 aspiracje bycia reprezentantem łódzkiego ośrodka akademickiego rościł sobie Akademicki Klub Turystyczny „Stonoga” – funkcjonujący przy Radzie Okręgowej ZSP i pod skrzydłami Almaturu a więc nie posiadający symbiotycznego związku z którąkolwiek z łódzkich uczelni, łatwy dostęp do kasy „okręgówki” ZSP i jej zawodowej komórki jaką był Almatur uczynił z tego Klubu „tłuste koty” – inicjatyw turystycznych mieli mało ,w środowisku studenckim byli słabo rozpoznawani ,a studencka turystyka w Łodzi rozkręciła się na dobre dopiero po utworzeniu w r.1965 klubów uczelnianych – najpierw trochę starszego „Płazika” na Politechnice Łódzkiej ,a zaraz potem – „Sinej Dali” na Uniwersytecie Łódzkim. Dlatego w pierwszych wersjach naszego hymnu pojawia się nazwa AKT ( skrót od :Akademicki Klub Turystyczny) a stopniowo zastępywana przez nazwę SKT. Na samym początku Sinej Dali „stonogowców” nie było ,nie było także żadnych formalnych prób kontaktów pomiędzy SKT UŁ a AKT. Wkrótce słuch o tej okręgowej – Stonodze zaginął, przetrwała dłużej tylko wypożyczalnia sprzętu turystycznego (w piwnicy Klubu 77) z której korzystaliśmy zwłaszcza przy organizacji obozów/grup wędrownych ,a od 1966r zaczęliśmy tworzyć nasze „sinodalowe” zaplecze sprzętowe uniezależniające nas od wypożyczalni spod „siódemek”.
3.Barbara Kozińska (Pruska) pamięta początki naszego Klubu nieco inaczej niż ja -różnimy się detalami-np. o kilka miesięcy i/lub kilka nazw rajdów – na spotkaniu w Sulejowie spróbujemy uspójnić nasze relacje z początków klubowych ,może nasza „odświeżona” pamięć dostarczy nowych informacji?
4.Idea powstania i działalności „Sinej Dali” była piękna i dobrze trafiona w potrzeby i możliwości środowiska naszego Uniwersytetu – dowodem tego jest wieloletnia nieprzerwana działalność Klubu i obchodzone od co najmniej 25 lat kolejne „okrągłe” rocznice dające możliwość spotkań różnych generacji działaczy ,sympatyków i osób zarządzających Klubem .Historię Klubu formalnie zamyka słynny pożar lokalu klubowego w r. 198 …(?), ale duch i idea są nadal żywe i kultywowane na tych właśnie „rocznicowych” spotkaniach ,choć nie wiadomo jak długo jeszcze .Dlatego, by tą zacierającą się pamięć bardziej utrwalić – proponuję utworzenie ( na naszych stronach internetowych i Fb) 2 galerii – listy kolejnych prezesów Klubu oraz „czarną” – smutną listę naszych Koleżanek i Kolegów ,którzy niestety udali/ją się na „wieczną wędrówkę”. Z pokolenia założycieli listę Prezesów otworzyć powinien Bogusław(Czarek) Tylus -mózg i strateg powstania Klubu ,a listę smutku i wspomnień – Kamil Bączkowski ( z naszej czwórki założycielskiej) zm. we Włocławku w 2010 r. Myślę ,że admin-y obydwu witryn internetowych poradzą sobie z utworzeniem takich List ,a członkowie obydwu sinodalowych grup zadbają o bieżące uzupełnianie zwłaszcza tej drugiej listy -żeby można było wspomnieć o tych , których już nie ma z nami .
Antoni Rutka ,09.10.2021 r.